Autismeweek | Liam deelt zijn ervaring met ons.
Ik ben Liam Anneveldt, nu 13 jaar oud. Ik heb Autisme en ik ben met Taekwon-Do gestart toen ik 3 jaar en 9 maanden oud was. Ik begon bij de TKD Tigers (dat heet nu de TKD KUBZ). Soms vond ik dat best wel spannend. Daarom liep ik vaak aan de hand van boosabum Corine Kool. Later ging het steeds een stukje beter, maar ik vond het nog steeds heel moeilijk. Toen ik 7 jaar oud was ging ik door naar de Taekwon-Do groep. Daar vond ik het nog steeds moeilijk om goed de lessen te volgen. Soms werd het namelijk best wel druk in de zaal. Als dat gebeurde raakte ik vaak in de stress en liep ik de les uit. Dit had ik ook als een leraar de groep algemeen toesprak wanneer het te druk was. Dit nam ik dan persoonlijk op en ik dacht vaak dat de leraar mij aansprak. Terwijl dit eigenlijk nooit het geval was, omdat ik één van de rustigere kinderen in de les ben. Sinds een paar jaar gaat het veel beter. Ik loop nooit meer de les uit en ik voel mij minder aangesproken als de leraar het algemeen tegen de groep had. Ik denk dat Taekwon-Do een hele goede sport is voor mensen met autisme. De regels en de structuur van de les zijn namelijk heel duidelijk. Er gebeurt dus niet vaak iets onverwachts. Ook zijn de leraren altijd heel aardig en geduldig. Als je iets vraagt nemen ze altijd wel de tijd om te antwoorden en je iets nieuws te leren. Wat ook heel fijn is aan deze sport is dat je niet verplicht bent om mee te doen aan toernooien, ik vind het namelijk best wel druk op een toernooi en daarom doe ik daar op dit moment niet aan mee. Als ik ouder ben kan dat best veranderen. Het lijkt mij namelijk wel leuk. Op dit moment heb ik de zwarte slip behaald en ben ik bezig met het leren voor mijn 1e Dan. Ik denk dat ik door Taekwon-Do heel veel heb geleerd en door de jaren heen ben ik ook veel beter in de sport geworden. Ik kan nu beter omgaan met groepen, hoewel Taekwon-Do een sport is die je vooral in je eentje doet, trainen doen we in de les vaak samen. Door Taekwon-Do ben ik ook zelfverzekerder geworden. Eerst was dat wel minder, omdat ik best wel verlegen ben. Dit ben ik nu nog steeds wel, maar wel een stuk minder. Daarnaast ben ik ook veel beter geworden in de sport. In het begin was ik namelijk heel houterig en niet heel lenig. Doordat ik nu vaker mijn grenzen verleg en bijvoorbeeld net een beetje meer mijn best doe tijdens een tul, gaan die dingen veel beter. Ik zie uit naar het halen van mijn zwarte band en daarna nog vele jaren plezier te beleven aan deze mooie sport. Belangrijk is dat je in jezelf geloofd en vertrouwen hebt in de top trainers van deze club. Heb je het wat moeilijker, zij steunen en helpen je altijd!
Geschreven door Liam Anneveldt.
Liam in pak bij één van de eerste tijger lessen!
Liam (en Kris) geslaagd voor een nieuwe graduatie. Blackbelt here we come!
